Count down 2 more months

Jaja nog 2 maanden te gaan… de tijd vliegt nu echt en merk dat ik nu toch echt wel wat voor mijn schoolwerk mag gaan doen. Moet zeggen afgelopen maand is mijn leven hier best wel veranderd. Heb veel dingen gedaan, gezien en onwijs veel nieuwe leuke mensen ontmoet. Daarnaast heb ik nu ook een vast leven hier in Lilongwe. Eigen huisje met Jan, Jakkie en Niek, Collin die elke dag komt schoonmaken en echt heel hard werkt om onze pestzooi op te ruimen en dan hebben we Dixon nog, onze tuinman die heel vaak doet alsof die druk bezig is maar volgens mij meer buiten de poort aan het chillen is dan echt hard aan het werk.

Ook heb ik afgelopen maand heel veel van de cultuur meegekregen. Een keer per week bij mijn lieve collega Maureen eten en dan natuurlijk lokaal voedsel. Wat echt wel goed te eten is! Hoe ik hier behandeld wordt is echt geweldig! Vanaf het begin hebben zij en haar man al gezegt Danique ons huis is ook jou huis en het liefst zouden ze willen dat ik iedere dag kwam eten. Ook de kinders Watu en Moi zijn echte schatjes en hebben energie niet normaal. Ik hoef niet meer hard te lopen als ik daar ben geweest.... Ook doet het me wel een beetje aan thuis denken en mijn lieve oppas kindjes daar, die echt onwijs aan het groeien zijn, mis ze best wel.
Naast het lokale eten heb ik ook 2 Chichewa lessen gevolgd. Wat hier natuurlijk wel gewaardeerd wordt muli bwanji? ( hoe gaat het?) Ndili Bwino ( met mij gaat het goed) haha best grappig. Nu snap ik ook meer waarom mensen mijn naam niet kunnen uitspreken in Chichewa bestaat de q namelijk niet dus dan wordt het lastig... maar als ik zeg dat je het uitspreekt als Daniek dan kunnen de meeste dat wel en voor andere blijft Kiekie toch het makkelijkst.

Verder is geloof hier heel belangrijk en gaat iedereen op zondag naar de kerk. Natuurlijk wilde ik ook dat een keer meemaken. Toen Maureen vertelde dat het al om 7 uur s’ochtends begon had ik wel zoiets van oeiii waar ben ik aan begonnen. Voor de zekerheid ook maar even gevraagd wat ik aanmoest en gelukkig dat ik dat had gedaan want een broek kan als dame zijnde echt niet.. en natuurlijk moeten de knietjes ook bedekt. Daar is maar 1 oplossing voor: Shoppen!!!!! Dus op zaterdag naar een tweedehands zaak geweest met mijn chauffeur Pirilani en samen met hem even alle rekken afgegaan voor iets dat ik pas, niet te oudbollig is en mijn knietjes bedekt. Een half uur later had ik twee jurken, een rok en een truitje gevonden voor maar 3600 MKW dat is dus in euro 6,60. In nederland moet ik er niet aan denken om naar een tweedehands winkel te gaan maar hier is het de normaalste zaak van de wereld en denk je er ook niet echt bij na. Ook loop hier meer in jurken en rokken dan dat ik in mijn hele leven gedaan heb. Mij zal je thuis niet zo heel snel in een jurk of rok zien maar sinds ik hier ben.... misschien ook omdat het hier gewoon een stuk warmer is. Oke terug naar de kerk experience. Ik had al tegen de gasten gezegd dat ik niet wilde stappen omdat ik er vroeg uitmoest.... natuurlijk werkt dat hier niet zo en de ene green na de ander ging erin ook malibu cola drink ik hier best veel. Op zondag was het eindelijk de kerkdag met een huge hangover en weinig slaap op naar de kerk. Waar ik natuurlijk als enige blanke was ( het was gelukkig wel een engelse dienst) Tijdens de dienst heb ik heel veel moeite gehad met mijn ogen open houden maar het was best interessant.. gelukkig waren Moi en Watu ook mee en hielden zij mij een beetje wakker. Het was zeker een ervaring maar het is totaal niks voor mij dus dat was de laatste keer.
hmmm.. wat heb ik verder afgelopen maand nog meegemaakt.
O ja de uitstapjes!

Ik ben uitgeweest met Niek en Matthews( oud-collega) wat natuurlijk ook weer hilarisch was!! Lekker dansen en dan komen er natuurlijk weer van die oude mannen op je af die met je willen trouwen en bla bla bla. Ook maak ik op vrijdag uitstapjes naar de Bibliotheek om toch iets voor mijn school te doen. Zelfs daar tijdens het harde werken wordt ik heel serieus ten huwelijk gevraagd. Het probleem hier is alleen dat je niet direct kan zijn. Mensen hier zijn heel snel gekwetst dus ik wist niet zo goed hoe ik moest reageren omdat mensen hier ook echt doorgaan totdat je een goede reden geeft waarom het niet zou kunnen. Zeggen dat je te jong bent en voorlopig niet wil trouwen is geen goede reden (dus wat zij goed noemen). Uiteindelijk kwam ik er mee weg door te zeggen dat ik een vriend heb en een random foto laten zien van een vriend en mij. Gelukkig.. na een onwijze lachbui kon ik niet meer geconcentreerd werken en ben ik maar weg gegaan.
De fietstaxi experience: na de bieb had ik afgesproken met een nederlandse vriendin die bij Afrika House werkt. De manier om daar te komen een lokale fietstaxi nemen. De normale prijs voor een fietstaxi is 200 MKW tenzij je wat meer weegt dan kunnen ze er iets bovenop doen. Die oeters hier dachten dat ik gek was ze wilde me 500 laten betalen. Heb nog gezegt 1. Ik ben geen toerist ik woon hier en 2. Ik ben ook geen vetzak dus doe even normaal. Uiteindelijk 250 betaald wat nog redelijk was. Wel een onwijs toffe middag met Angela gehad en weer een ervaring rijker.

Die zondag weer vroeg opstaan en Maureen en Rosebill helpen op de rommelmarkt. Een ochtendje lekker spullen verkopen. Voor mij was het meer in de schaduw zitten want had niet verwacht dat het er zo warm zou zijn. Natuurlijk was ik onwijs verbrand want had geen zonnebrand mee....vooral mijn dopje heeft het geweten zo rood als een clown. In het huis was iedereen mij aan het uitlachen... oke ik was ook echt wel heeeeeel erg rood. Zoals Jan heel leuk zei you look like a lobster.. ja en bedankt maar meneer kwam er achteraan met maar die zijn wel heel lekker.. haha oke ondanks dat het veel pijn deed konden mensen er tenminste wel om lachen. Ook op kantoor heb ik het heel lang moeten aanhoren. Gelukkig is het nu weg en ben ik weer gewoon WIT
De volgend etrip was twee weken geleden, Niek en ik vonden dat we toch nog een keer met openbaar vervoer naar het meer moesten gaan. Wij op zondag vroeg opstaan fietstaxi naar de minibus van minibus naar een andere minibus dan 2 uur met 20 man opgepropt in een minibus zitten. Natuurlijk had ik weer geluk zat naast een dikke vrouw met een enorme wrat onder der kin waar echt 3 gigantische zwarte haren uitstaken... en ik overdrijf niet! Ze had niet eens een pincet nodig om ze eruit te trekken. Na echt 10 minuten kwam ik erachter dat ze ook nog eens een kip op schoot had... natuurlijkkkk. Mensen die mij goed kennen weten dat ik bang ben voor vogels kippen wat dan ook. Dus dat was een leuke rit. Daarna in Salima aangekomen weer overstappen op een truck op naar het meer. 2 uurtje bij het meer doorgebracht om vervolgens de hele rit weer terug te doen. Maarja wel weer een experience en weet nu ook dat ik dat dus niet nog een keer ga doen.
Verder had ik ook besloten dat ik even genoeg had van de gasten en een weekend alleen weg wilde. Wat is daar een beter moment voor dan pasen! Met Stage geregeld dat ik goedkoop met een vlucht naar het onwijs mooie Likoma island kon voor 4 nachten. Jakkie vloog me wel heen omdat meneer Jan met malaria op bed lag wat wel echt heel zielig was. Dus toch nog een dagje met Jakkie op het eiland doorgebracht en wat hebben we gedaan: gesnorkeld en de rest van de middag zeeslag gespeeld.. haha maar wel een onwijs leuke dag! Op zondag was ik dan eindelijk alleen. Ik sliep in een slaapzaal met 4 andere mensen wat erg gezellig was, verschillende nationaliteiten. Ze waren onwijs aardig en we hebben er echt een feest van gemaakt! Op maandagavond voelde ik me echt heel beroerd en kreeg onwijze buikpijn. Dacht zelf dat het kwam omdat ik gewoon te weinig geslapen had dus optijd naar bed. Dinsdagochtend kwam Jan mij weer ophalen om terug te vliegen en zijn we samen meteen door gegaan naar het ziekenhuis. Hij om te testen of die nog Malaria in zijn bloed had en ik om te kijken wat er mis was. Na een bloedtest zei de dokter dat ook ik Malaria had dus gezellig hij ervan af en ik nu joepiee... een dag later nog een keer terug gegaan want de buikkrampen werden steeds erger en ik hield ook niks meer binnen. In het ziekenhuis hadden ze besloten dat ik aan het infuus moest omdat ik aan het uitdrogen was dus een infuus met iets dat me minder misselijk moest maken, antibiotica en nog 2 andere pijnstillers. Echt wat een klojo’s in dat ziekenhuis prikken ze 2x mis wat gewoon echt onwijs veel pijn doet dus ik natuurlijk gillen. De 2e zat er wel in maar niet helemaal waardoor het echt een eeuwigheid duurde voordat het ding begon te druppen. Ik had al gezegt als ik moet wachten totdat dit ding leeg is dan mag ik nog wel een half jaar blijven. Later kwam de dokter terug en zei tegen mij dat ik wel moest meewerken.. toen had ik het helemaal gehad dat stomme wijf prikt 2 x mis en ik moet meewerken. Heb hem nog 1 kans gegeven om het te proberen en anders zou ik maar naar een ander ziekenhuis gaan. Gelukkig 3x is scheepsrecht! Uiteindelijk duurde het maar naderhalf uur wachten totdat het infuus leeg was. Ik ging om half 2 naar het ziekenhuis en ging daar weer weg om kwart over 6 met de mededeling dat ik geen malaria had maar een infectie vlak bij mijn blaas. Dus pijnstillers en antibiotica gekregen. Paar dagen later weer terug, nog meer pijnstillers gekregen. Afegelopen maandag weer terug echo gehad en de infectie was er nog steeds. Nu weer een paar dagen verder en moet zeggen dat het steeds beter gaat. Heb geen koorts meer, kan weer normaal eten, drinken is nog steeds water en de buikkrampen worden ook minder. Dus nog een ervaring erbij ziek worden in afrika. Moet zeggen het is geen pretje. Nu weer door met het normale leven en stage. Planning voor dit weekend is naar Mzuzu couchsurfen ben benieuwd... Meer over in mijn volgende blog!!!

Toedels mensjes!!!

p.s. Moet eerlijk zeggen ik wil nog lang niet naar huis!!!